ข้อดีข้อเสียของการขลิบ

Mamasung

ข้อดีของการขลิบหนังหุ้มปลาย
1. ง่ายต่อการทำความสะอาดอวัยวะเพศ ลดการหมักหมมของเชื้อโรค และกลิ่นอันไม่พึงประสงค์ ที่อาจทำให้มีปัญหากับคู่นอนได้
2. ลดอัตราการติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ(urinary tract infection) ในกรณีที่หนังหุ้มปลายตีบแคบมาก จนปัสสาวะออกลำบากนำมาซึ่งการติดเชื้อได้
3. ลดอัตราการเกิดหนังหุ้มปลายอักเสบ(balanitis) เกิดจากรูดเปิดล้างได้ไม่ดี หรือมีโรคเบาหวานร่วมด้วย
4. ลดอัตราการเกิดโรคติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์ รวมไปถึง HIV, แต่แนะนำใส่ถุงยางอนามัยจะดีที่สุดครับ
5. แก้ปัญหาหนังหุ้มปลายตีบตัน(phimosis) คือรูดเปิดหนังหุ้มปลายไม่ได้นั่นเอง
6. ป้องกันการเกิดหนังหุ้มปลายบีบรัด(paraphimosis) มักพบหลังจากมีเพศสัมพันธ์ หรือสำเร็จความใคร่ด้วยตัวเอง เเล้วลืมรูดหนังกลับไปปิด ทำให้เกิดการบีบรัดและปวดบวมส่วนปลายอวัยวะเพศ จนต้องมาโรงพยาบาล
7. ตามหลักศาสนาอิสลาม ที่เรียกกันว่า “การทำสุหนัต”
8. ลดอัตราการเกิดมะเร็งองคชาติ
9. ต้องการทำเอง ด้วยเหตุผลและความเชื่อส่วนตัวของแต่ละบุคคล อาทิเช่น เรื่องความสวยงามในการเปิดให้เห็นส่วนหัวอวัยวะเพศชาย, ความสุขเรื่องเพศสัมพันธ์ที่มากขึ้น จากการที่ไม่มีหนังมาหุ้มปิด ทำให้รับรสสัมผัสได้เต็มที่ระหว่างปฏิบัติกิจ, อาจแก้ปัญหาเรื่องหลั่งเร็วเพราะบางคนเชื่อว่า เมื่อหัวส่วนปลายอวัยวะเพศเปิด ก็จะเสียดสีกับสิ่งรอบๆตลอดเวลา ทำให้สัมผัสด้านชาขึ้น ลดความรู้สึก ทำให้หลั่งช้าลง เป็นต้น

ข้อเสียคือภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้นได้ ได้แก่
1. แผลติดเชื้อ
2. เลือดออก
ซึ่งพบได้ในการผ่าตัดทั่วไป แต่โอกาสเกิดแค่ประมาณ 2-3%

Bno.5

Y

Bno.5

Y

parkth5

     ความสำคัญของการรักษาโรคเบาหวาน  เบาหวานเป็นโรคเรื้อรัง ต้องการการดูแลรักษาอย่างต่อเนื่อง ผู้ป่วยเบาหวานที่ควบคุมได้ดีจะสามารถลดอาการของระดับน้ำตาลในเลือดสูง และป้องกันการเกิดโรคแทรกซ้อนต่าง ๆ เช่น จอประสาทตาเสื่อม ไตวาย แผลที่เท้า รวมถึงโรคหลอดเลือดสมองและหลอดเลือดหัวใจได้                      เกณฑ์การวินิจฉัยโรค  สามารถทำการวินิจฉัยได้ โดยการเจาะน้ำตาลในเลือดตอนเช้าหลังอดอาหารเป็นเวลา 8 ชั่วโมง ในคนปกติ จะมีค่าอยู่ระหว่าง 70-99mg/dl  ผู้ที่มีความเสี่ยงเป็นโรคเบาหวาน จะมีค่าอยู่ระหว่าง 100-125 mg/dl ผู้ที่เป็นโรคเบาหวาน จะมีระดับน้ำตาลตั้งแต่ 126 ขึ้นไป ในผู้ที่มีอาการของเบาหวานชัดเจน (ปัสสาวะบ่อย หิวน้ำบ่อย) ร่วมกับมีระดับน้ำตาลในเลือดขณะใด ๆ มากกว่า 200 mg/dl สามารถให้การวินิจฉัยว่าเป็นโรคได้